Podstawową cechą tańca jest rytm, który jest nierozerwalnie związany z rozwojem człowieka. Doświadczamy go w ciele i w ruchu na różne sposoby. Jest z nami w oddechu, biciu serca, sposobie chodzenia... Możemy zaobserwować go w wielu czynnościach, które wykonujemy na co dzień.
Wykorzystanie rytmu w psychoterapii tańcem i ruchem daje silną strukturę, pomaga w odczuwaniu siebie, budowaniu kontaktu z innymi, sprzyja integracji, łączy z grupą, budując poczucie bezpieczeństwa i spójności. Różnice i podobieństwa pomiędzy rytmami osobistymi i grupowymi niosą duży potencjał do pracy nad tematami indywidualności i odrębności, niezależności i przynależności.
Równy, miarowy rytm jest metaforą organizacji i struktury, będących przeciwieństwem chaosu. Rytmiczną muzykę lub doświadczenia ruchowe oparte na wyraźnym rytmie wykorzystuje się więc często w psychoterapii tańcem i ruchem w pracy z osobami, które potrzebują silniejszej struktury zewnętrznej. W ten sposób zwiększa się ich poczucie bezpieczeństwa. (Pędzich, Wiśniewska, 2004)
Każda rozmowa oparta jest na rytmie zawartym we frazowaniu (pytanie – odpowiedź, mówienie – słuchanie), który jest niezbędny do skutecznej komunikacji. Rytm ułatwia też uczenie się i zapamiętywanie. Umysł jest bardziej otwarty na informacje podawane w sposób rytmiczny.
