Efektywność terapii tańcem i ruchem w pracy z różnymi populacjami – przegląd wybranych badań.
Grönlund, E., Renck, B., Weibull, J. (2005).Terapia tańcem i ruchem z chłopcami w wieku 5-7 lat z ADHD. Przeprowadzono pilot badania krótkoterminowej (10 sesji) terapii tańcem i ruchem obywającej się raz w tygodniu przez 3 miesiące. Objęta była nią grupa chłopców z zaburzeniami z kręgu ADHD. Zaobserwowane efekty: poprawa funkcjonowanie psychomotorycznego, zmniejszenie objawów nadpobudliwości, rozwój umiejętności uczestnictwa w grupie.
Torrance, J. (2003). Autism, aggression and developing a therapeutic contract, American Journal of Dance Therapy, col. 25, no. 2, fall/winter. Terapia tańcem i ruchem z nastolatkami ze zdiagnozowanym autyzmem. Badanie jakościowe objęło 9 miesięczną pracę z grupą nastolatków. Zaobserwowane efekty: rozwój i umiejętność utrzymania kontaktu indywidualnego z terapeutką, rozwój umiejętności psychospołecznych, rozwój umiejętności uczestnictwa w grupie.
Dibbell- Hope, S. (2000). The use of dance/movement therapy in psychological adaptation to breast cancer, The Arts in Psychotherapy, vol. 27. Terapia tańcem i ruchem z 33 kobietami w wieku 35-80 lat, ze zdiagnozowanym rakiem piersi. Badanie przeprowadzone było w ośrodku medycznym metodami badania jakościowego i ilościowego z wykorzystaniem grupy kontrolnej, Zaobserwowane efekty: poprawa nastroju, adaptacja do nowej sytuacji życiowej, poczucie wsparcia i zaufania do grupy, poprawa jakości życia.
Frank, Z. (1997). Terapia tańcem i ruchem z mężczyzną wykorzystywanym seksualnie w dzieciństwie. Badanie przeprowadzone było w trakcie rocznej terapii indywidualnej z mężczyzną, który był wykorzystywany seksualnie w dzieciństwie i doświadczył gwałtu w wieku 12 lat.
Zaobserwowane efekty: integracja przeżyć, rozwój zaufania do innych osób, rozwój samostanowienia, rozwój umiejętności nawiązywania bliskich relacji, rozwój umiejętności ekspresji emocjonalnej.
Goodill, S. (1997). Dance/ movement therapy with abused children, The Arts in Psychotherapy, vol. 14. Terapia tańcem i ruchem z dziećmi wykorzystywanymi seksualnie w wieku 3- 12 lat. Sesje terapii tańcem i ruchem były podstawową metodą terapeutyczną w ośrodku interwencji kryzysowej. Zaobserwowane efekty: odbudowanie pozytywnego obrazu ciała i siebie, rozwój ekspresji przez symbole i metafory, rozwój umiejętności dzielenia się swoimi doświadczeniami z grupą, rozwój poczucia sprawstwa.
Franks, B., Frankel, D. (1991). Fairy tales and dance/movement therapy: catalysts for eating disordered individuals, The Arts in Psychotherapy, vol. 18. Terapia tańcem i ruchem z osobami cierpiącymi na zaburzenia odżywiania ( bulinia, anorexia nervosa). Badanie przeprowadzone było w trakcie 8-12 tygodniowego programu w grupie 12 osób. Zaobserwowane efekty: zwiększenie umiejętności improwizacji w grupie, uwrażliwienie na inne osoby, rozwój kreatywności, zwiększenie zaufania do siebie i grupy, odbudowanie pozytywnego obrazu ciała.
Meekums, B, Phil, M. (1991). Dance/movement therapy with mothers and young children at risk of abuse, The Arts in Psychotherapy, vol. 18. Terapia z matkami i dziećmi z domów zagrożonych przemocą. Badanie było przeprowadzone w ośrodku gdzie terapia tańcem i ruchem jest podstawową metodą Terapii. Zaobserwowane efekty: zmiana nieprzystosowawczych wzorców relacji pomiędzy matką a dzieckiem, zwiększenie ilości aktywności pomiędzy matką a dzieckiem, rozwój umiejętności dbania o dziecko u matek, rozwój kreatywności w budowaniu relacji z dzieckiem.
Fisher, B. (1990). Dance/movement therapy: its use in a 28-day substance abuse program, The Arts in Psychotherapy, vol. 17. Terapia tańcem i ruchem z osobami uzależnionymi od alkoholu i substancji chemicznych, badanie przeprowadzone było w 28 dniowym ośrodku odwykowym. Zaobserwowane efekty: wzrost poczucia własnej wartości, rozwój zdolności do obdarzania siebie i innych zaufaniem, rozwój kreatywnego radzenia sobie z problemami, rozwój integracji psychomotorycznej, samoakceptacja, rozwój umiejętności kreatywnego wyrażania emocji i myśli.
Johnson, D., Eicher, V. (1990). The use of dramatic activities to facilitate dance therapy with adolescents, The Arts in Psychotherapy, vol. 17. Terapia tańcem i ruchem z nastolatkami, badanie przeprowadzone było na oddziale dziennym i w ośrodku pomocy psychologicznej dla nastolatków. Zaobserwowane efekty: spadek częstości występowania agresywnych zachowań, rozwój poczucia kontroli, rozwój umiejętności nawiązywania bliskich relacji.
Milliken, R. (1990). Dance/movement therapy with the substance abuser, The Arts in Psychotherapy, vol. 17. Terapia tańcem i ruchem z osobami uzależnionymi, badanie przeprowadzone w ośrodku odwykowym. Zaobserwowane efekty: rozwój umiejętności nawiązywania bliskich relacji, rozwój umiejętności nazywania własnych emocji, samoakceptacja, odbudowanie zaufania do samego/samej siebie, rozwój kreatywnego rozwiązywania problemów życia codziennego.
Silberstein, S. (1987). Dance therapy and schizophrenia, Visio of the future, The Arts in Psychotherapy, vol. 14. Terapia tańcem i ruchem z osobami cierpiącymi na schizofrenię. Studium przypadku 65 letniego mężczyzny cierpiącego na schizofrenię katatoniczną. Zaobserwowane efekty: zwiększenie reaktywności emocjonalnej, odbudowanie umiejętności społecznych, odbudowanie umiejętności uczestnictwa w aktywnościach grupowych, nawiązanie pozawerbalnego kontaktu.
Kruger, D., Schofield, E. (1986). Dance/movement therapy of eating disordered patients: a model, The Arts in Psychotherapy, vol. 13. Terapia tańcem i ruchem z pacjentkami z zaburzeniami jedzenia (anorexia, bulimia) w wieku 18 – 30 lat.Sesje odbywały się na oddziale psychiatrycznym, 1 do 3 razy w tygodniu, przez 8 do 11 tygodni. Zaobserwowane efekty: poprawa obrazu ciała, integracja nieakceptowanych części ciała, odbudowanie połączenia pomiędzy psychiką a ciałem, wgląd w destrukcyjność własnych działań.
Sandel, S., Johnson, D.R. (1983). Structure and process of the nascent group: dance therapy with chronic patients, The Arts in Psychotherapy, vol. 10. Terapia tańcem i ruchem z pacjentami chronicznie cierpiącymi na schizofrenię w podeszłym wieku. Analiza badań długoterminowych przeprowadzonych w szpitalu psychiatrycznym. Zaobserwowane wyniki: zmniejszenie negatywnych objawów schizofrenii, poprawa samopoczucia, optymistyczne postrzeganie własnej przyszłości, zwiększenie organizacji procesu myślowego.
Źródła:
The Arts in Psychotherapy
American Journal of Dance Therapy
Opracowała Aleksandra Rayska
